Maand: november 2022

In de medische sector richten de meeste medische disciplines zich op het diagnosticeren en behandelen van ziektes en aandoeningen. De revalidatiearts daarentegen richt zich met name op het eindigen, verminderen en indien mogelijk voorkomen van de gevolgen ervan. Het primaire doel is het verhogen van de belastbaarheid van een slachtoffer waardoor de gevolgen van een aandoening op de mate van activiteit (wassen, aankleden, staan, lopen, hurken etc. ) en participatie (werken in loondienst of als zelfstandige, sociale relaties etc.) zo gering mogelijk is.

Hoe word je revalidatiearts

Revalidatiearts word je niet zomaar: het is een medisch specialisme. De aanvang is een 6-jarige opleiding Geneeskunde en daarna nog een 4-jarige specialistische opleiding tot revalidatiearts waarbij stages in ziekenhuizen en revalidatiecentra een belangrijk onderdeel zijn. Niet alleen theorie, maar dus zeer zeker ook met de voeten in de klei.

Rol revalidatiearts in de behandelend sector

Tijdens het herstelproces van een slachtoffer kan ook de revalidatiearts in beeld komen, vaak in een zogenoemd multidisciplinair traject. Zowel bij objectiveerbaar letsel (bijvoorbeeld een fractuur; pijn doordat iets kapot is) als niet-objectiveerbaar ( bijvoorbeeld whiplash; pijn maar niets kapot) kan na behandelingen in de eerste lijn een multidisciplinair traject aangewezen zijn. In zo’n traject staat het slachtoffer onder behandeling van een multidisciplinair team (fysio, ergotherapeut, psycholoog, maatschappelijk werker) en het team staat onder leiding van een revalidatiearts.

Het doel: niet alleen kijken naar het letsel zelf maar vooral naar de gevolgen in de dagelijkse leven. Hoe kan een slachtoffer zijn belastbaarheid verhogen, hoe kan een slachtoffer beter leren omgaan met zijn klachten en beperkingen etc.

Rol revalidatiearts in het medisch expertisetraject

In een letselschade is vaak een medisch expertisetraject nodig om door onafhankelijke deskundigen de klachten en beperkingen vast te laten stellen. In zijn algemeenheid beoordelen de medisch specialisten die diagnosticeren en behandelen naar de klachten en kijkt de verzekeringsarts naar de beperkingen. Echter, met name bij niet-objectiveerbaar letsel (whiplash) en subjectieve pijnklachten zorgt dit regelmatig voor veel problemen en discussies. Doordat er geen medische aantoonbare oorzaak is voor de klachten kan de verzekeringsarts geen objectieve beperkingen vaststellen en vastleggen in een belastbaarheidsprofiel. Hierdoor is de schade lastig vast te stellen

De revalidatiearts biedt uitkomst

Naar mijn mening biedt de revalidatiearts hier uitkomst doordat deze per definitie verder kijkt dan objectieve, functionele beperkingen. De revalidatiearts zal ook subjectieve klachten beoordelen en vertalen in beperkingen door te kijken naar de invloed van die klachten op het algemeen functioneren: mate van activiteit en participatie en verhouding tussen werk en privé. Op die manier kunnen ook subjectieve klachten en beperkingen geobjectiveerd worden waardoor een slachtoffer met succes aanspraak kan maken op schadevergoeding. Voor (subjectieve) pijnklachten kan de revalidatiearts zelfs gebruiken maken van de WPN classificatie[1] om pijnklachten te objectiveren.

Meer weten?

Neem gerust vrijblijvend contact op met Rob van der Steen of één van de andere letselschadespecialisten van ons kantoor. In veel gevallen kunnen wij aan slachtoffers kosteloos rechtshulp verlenen. De advocaatkosten zijn vaak te verhalen zijn op de (verzekeraar van de) aansprakelijke partij.

[1] Position Paper Chronische Pijn 2017, Nederlandse Vereniging van Revalidatieartsen